wire bag

Recently I came across an advertisement online, where a hand bag got my attention. I was surprised as the bag looked just like the wire bag which was used in household for normal market shopping during my childhood.

However, I could not locate this handbag in the shopping Not sure if this bag was made of the wire or some other fabric painted in this way.

My mother used to buy the wires and make the wire bag and my father had used it for taking his lunch to office in that bag.

-- Dhanesh Amma

வாசல் கோலம் - பகுதி இரண்டு

மார்கழி மாதம், பனிக்காலம். அந்த அதிகாலை பனி உடலுக்கு நல்லது என்று, இந்த கலர் கோலம் போடும் வேலை போல. ஆண்களை போன்று பெண்கள் வெளியே செல்வது இல்லை .அதனால் வீட்டு வாசலில் அவர்களை கொஞ்சம் அதிக நேரம் இருக்க வைக்க ஆரம்பிக்கப்பட்டதாக இருக்கும். 

அந்த மாதம் மட்டும் அப்பாவை ஐந்து மணிக்கு எழுப்பி விட சொல்லி , கலர் கோலம் போடுவோம். பனியில் அந்த கொசு கடியில் வேலை நடக்கும். முடிந்தும், தெருவில் உள்ள ஒவ்வொரு வீட்டிலும் சென்று கோலம் பார்த்து அதில் பிடித்த கோலத்தை மனப்பாடம் செய்து, வீட்டிற்கு வந்ததும் கோல நோட்டில் போட்டு வைத்து  பின்னர் ஒரு நாள் வாசலில் போடுவோம். 

வருடம் செல்ல செல்ல , பனி அதிகமாக உள்ளது, கொசு கடி என்று சொல்லி காலை கலர் கோலம் இரவு கலர் கோலம் ஆனது. பல நேரம் பெரிய கோலம் போட அம்மாவை தான் கூப்பிடுவேன், கலர் அடிக்க நேரம் ஆகும் என்று காரணம் சொல்லி.

கலர் கோலம் 

கல்லூரி படிப்பு முடிந்ததும் இந்த தினக் கோலம் ,மார்கழி  கலர் கோலம் போடுவது  எல்லாம் கை விடப்பட்டது.  முந்தைய பதிவில் சொன்னது போல என்றாவது கோலம்  போடுவது தான். பிறந்த, புகுந்த வீட்டிலும் கலர் அடிப்பது (பண்டிகை போது ) மட்டுமே. சென்னையில் நான் கலர் கோல பொடி இது வரை வாங்கியது இல்லை.

ஆனால் இந்த வருடம், தானேஷ் விரும்பியதால் , கலர் கோல மாவு வாங்கி மாலையில் வீட்டு வாசலில் போட்டோம். வழக்கம்  போல மாடி வீட்டம்மா தான் கேட்டது. காலையில் கலர் கோலம்  போடாம , சாயந்திரம் போடுறன்னு. கேள்வி கேட்கும் அம்மா வீட்டிலேயே  சில நாள் ராத்திரி வாசல் பெருக்கி மாவு கல் அல்லது சாக் பீஸ் கோலம் போடுவாங்க. நான் பதில் கேள்வி கேட்கவில்லை. 

வாசகர்கள் பார்வைக்காக எங்கள் வீடு கோலம் 

என்னுடைய கை வண்ணத்தில் (சிகப்பு நிறம் தானேஷ் செய்தது )

தீபக் , தானேஷ் வண்ணம் தீட்டியது 

நானும் பெரிய கோலம் போட்டிருக்கேன் என்பதை காட்ட ஏதும் புகைப்படம் இல்லை. அப்பொழுது எங்கள் வீட்டில் கேமராவோ , கேமரா போனோ  கிடையாது. 

கோலம் போடுவதும் , கலர் கோலம் போடுவதும் எனக்கு பிடிக்கும் தான். ஆனால்  அதற்காக அதை என்னுடைய தினசரி கட்டாய வேலையாக அல்லது கடமையாக ஏற்க மனம் வருவது இல்லை. வாசலில் கோலம் இருந்தா தான் சாமி வீட்டுக்கு வரும் என்பதில் எனக்கு உடன்பாடு இல்லை. வாசல்  பெருக்கி , கழுவுவதோடு சரி. எனக்கு தோன்றும் தினங்களில் மற்றும் விஷேச நாட்களின்  போது கோலம் போடுவேன். 

இந்த சென்னையில் என்னை கேள்வி கேட்பார் இல்லை. ஒரு வேளை பின்னாளில் நான் ஊர் பக்கம் நிரந்தரமாக  தங்குவதாக இருந்தால், ஊருக்காக தினமும் கோலம் போடலாம்.

வாசல் கோலம் பதிவு நிறைவு பெற்றது 

-- தானேஷ் அம்மா 

வாசல் கோலம்

காலை , மாலை ரெண்டு வேளையும் வீட்டு வாசலில்  கோலம் போடுவதை தமிழ் நாட்டில, பல வீடுகளில் இன்னைக்கும் ஒரு கடமையா செய்து வருகிறார்கள் 

எனக்கு  தெரிந்து வாசல் கோலம் இரு வகை . புள்ளி வைத்தது , புள்ளி வைக்காதது. புள்ளி  வைத்த கோலம், மேலும் இரு பிரிவு கொண்டது. சிக்கு கோலம் மற்றும்  பூ அல்லது படக் கோலம் 

புள்ளி வைக்காத கோலம் 

புள்ளி வைத்த கோலம் (சிக்கு கோலம் )

புள்ளி வைத்த கோலம் (படக்  கோலம் )

புள்ளி வைத்த கோலத்திலும்  நேர் புள்ளி ,ஊடு புள்ளி என்று இரு வகை கோலம் உண்டு.

 கோலத்துக்கும் எனக்கும் ஒரு காலத்தில் (பள்ளி  பருவத்தில் ) சம்பந்தம் இருந்தது. கோல  புத்தகம் , கோல நோட்டு கையுமா  இருந்திருக்கேன். கொஞ்ச காலத்திற்கு தினமும் காலை மாலை என இருவேளையும் வாசலில் கோலம் போடுவது என் கடமைகளில் ஒன்றாக இருந்தது. 

பாக்யராஜ் சார் படத்தில தாங்க , வயசு பொண்ணுங்க குளித்து , பளிச்சுன்னு உடை மற்றும் தலை கொண்டை (மறக்காம கொண்டைய சுத்தி துண்டு ) போட்டு காலை ஐந்து மணிக்கே கோலம் போடுவாங்க. அந்த கோலத்தை பார்க்க பார்க்க ஹீரோ(?) வருவாரு, அதுவும் சைகிளில்.அதை பத்தி பேச ஆரம்பிச்சா தலைப்பு மாறி போயிடும். கோலத்துக்கு வருவோம்.

என்னுடைய காலை கோலம்  என்றால் , ஐந்து மணி எல்லாம் கிடையாது. பல நேரம் அது ஏழு மணியாக தான் இருக்கும். பல பேருக்கு அது பள்ளி கூடம் அல்லது வேலைக்கு செல்லும் நேரம். அவர்கள் நான் கோலம் போடுவதை பார்க்கும் போது, கோவமாக வரும்.அனாலும் என்னால் சீக்கிரம் எழுந்து , குளித்து ரெடியாகி கோலம் போட முடிந்தது இல்லை. 

கோலம் போடு என்று என் அம்மா சொன்னால் , அது மூன்று உள் வேலை  கொண்டது. வாசல் பெருக்க (விளக்கமாறு  / துடைப்பம் கொண்டு  கூட்டுதல் ), நீர் தெளித்து கழுவுதல் , கோலம் போடுதல்.

 லீவில்  ஊருக்கு  போனா  பாட்டி , "முத்தம் தெளிச்சியா?" ன்னு கேட்பாங்க. ஊருக்கு ஊரு இந்த பேச்சு மாறும். இன்னமும் நாகர் கோவில் பக்கம் எல்லாம் இப்படித்தான் கேப்பாங்க. உண்மையில் முற்றம் (வாசல்) என்னும்  வார்த்தை  தான் கால போக்கில் மாறி முத்தம் ஆயிற்று. 

சென்னை வந்ததும் , ஒரு அம்மா வந்து கேட்டது. "முறை வாசல் செய்ய ஆள் வேண்டுமா ? " எனக்கு புரிய வில்லை. அப்படின்னா என்ன என்று கேட்டேன். காலை மாலை இரு வேலையும் கோலம் போடுவதை தான் முறை வாசல் என்று சொல்கிறார்கள் என்று விளக்கம் அறிந்தேன். "முறை  வாசல்"  என்பது "முத்தம் தெளித்தல்" என்பதை விட தேவலை என்று தோன்றியது. 

நாகர்கோவிலின் சுத்த தமிழ் கால போக்கில் கலப்படம் ஆனதை பற்றி தனியாக ஒரு பதிவு போடலாம்.

அந்த காலத்தில் பச்சை அரிசி மாவில் கோலம் போட்டதாக சொல்கிறார்கள். நான் கோலம் போட்டது சுண்ணாம்பு கல்லில் இருந்து பொடி செய்யப்பட்ட மாவில் தான். மண்ணில் இருக்கும் எறும்பு போன்ற ஜீவன்களுக்காக பச்சை அரிசி மாவு  கலந்து மண் தரையில் கோலம் போடுபவர்களும் உண்டு.ஆனால் இப்பொழுது பல வீடுகளில் வாசல்  சிமெண்டு தரை தான். மொசைக் தரையாக இருப்பின் பலர் கோலம் பெயிண்ட் செய்து விடுகிறார்கள் அல்லது கோல  ஸ்டிக்கர் வாங்கி ஒட்டி விடுகிறார்கள்.

இன்றும் , நாங்கள் குடி இருக்கும் வீடும், தெருவில் இருந்து  உள்ளே இருப்பதால் நான் கோலம் போடுவது இல்லை. தோன்றினால் சில நேரம் மாலையில் போடுவேன். கோலம் போட்டு பழக்கம் இருந்தாலும் என்னுடைய கோலங்கள் என்றும் முழுமையான திருத்தத்துடன் இருந்ந்தது இல்லை. நோட்டில் போடுவது போன்று அழகாக வந்தது இல்லை. அதுவும் நான் கோலம் போட தயங்க காரணம்.  

சென்னையில் பல வீடுகளில் கோலம் போடுவது "அவுட் சோர்ஸ்" செய்யபடுகிறது. எனக்கு இது ஒன்றும் புதிது அல்ல. ஏனெனில்  எங்கள் வீட்டிலேயே பாத்திரம் விளக்கும் அம்மாவிடம் அந்த வேலை பின்னர் கொடுக்கப்பட்டது. நான் சந்தோஷம் அடைந்த நேரம் அது . பலர் பார்க்க ஏழு மணிக்கு கோலம் போட தேவை இல்லை. இருந்தும் மார்கழி மாதம் முழுவதும் கோலம் போடுவது எங்களுடையது. 

இந்த பதிவு  மிக நீளமாக போவதால் மார்கழி கோலம் பற்றிய பதிவை அடுத்ததாக, வாசல் கோலம் - பகுதி இரண்டு - ஆக  போடுகிறேன்.

-- தானேஷ் அம்மா

Bicycle

Have you read about my post on Tricycle ? If not click here


My paternal grand father and my spouse's maternal grandfather were running rental cycle shop at home as additional job. However I had not been lucky enough to see them in person. I got to see the photos of the grandpas, but not the cycle shops.

In those days, affording a bicycle is very costly and people take rental bicycle based on hours. I had also learnt cycling in rental bicycle only.

I got my first bicycle upon completing my standard ten. It is still lying in my home at native. I hope in few years, Dhanesh will be able to use it.

Dhanesh is lucky enough to get his bicycle when he was just four years old. He was continuously requesting his grandfather for bicycle. My father went to shop with my brother and got the one below.

Dhanesh got upset, as he was not taken to shop and not allowed to see and select the one he liked. My father preferred to buy the quality one and select as the shop fellow will not come for bargain if the kids are adamant to buy the cycle. Initially Dhanesh did not like the color saying as Pink is for girls. We convinced him saying this cycle is quality one and other cycles in shop was not good.

My father, having experienced in his father's cycle shop, does all the repairs of his and my bicycle by himself. puncture fixing, tube change, seat change or what ever it is. Me and my sister used to watch it when ever he does the puncture fixing work. It is equally important to know the minor repair works also , in addition to riding on any vehicle, be it bicycle or bike or car or other.

This generation kids, want to ride on bike before they step on to college. They don't prefer to pick up their bicycle after that.

--Dhanesh Amma

'துப்பாக்கி'யா, 'கத்தி'யா

நேத்து கத்தி படம் பார்த்தேங்க... படத்த பத்தி கமெண்ட் சொல்லனும்னா அது மொன்ன கத்தி தாங்க. 

துப்பாக்கி ஹிட் ஆனதாலே கதிரேசன்  கத்தி-யானார், இருந்தாலும் வெறும் டைட்டில் வச்சு படம் ஓடுறது இல்லியே...

நான் படத்த பத்தி பேச வரலைங்க...படம் பார்த்த இடத்தை பத்தி தாங்க பேச வந்தேன்...

சென்னைல, "வான நடை" மாலில் உள்ள தியேட்டர்ல தாங்க படம் பார்த்தோம்.  ஒரு டிக்கெட் 120 ரூபாய் . டிக்கெட் கவுன்ட்டர்ல பாக்ஸ் புல்லா 10 ரூபாய் சாக்லேட் வச்சிருக்காங்க . மூணு டிக்கெட் கேட்டு 500 ரூபாய் கொடுத்தா மீதி 140 ரூபாய் தராம , 120 ரூபாய் , இரண்டு  10 ரூபாய் சாக்லேட் தராங்க. சாக்லேட்  வேண்டாம் பணம் தாங்க என்றால் , சில்லறை இல்லை 60 ரூபாய் கொடுங்க என்கிறார். சில்லறை கொடுத்து டிக்கெட் வாங்கினோம் .

டிக்கெட் காண்பித்தால் தான் , தியேட்டர் உள்ளே விடுவார்கள். உள்ளே ஏகப்பட்ட செக்யூரிட்டி செக்கிங் . பெண்களுக்கு தனி செக்யூரிட்டி செக். ஹன்ட்பாக் செக் பண்ணனும் என்றார்கள் . 

நான் கூட துப்பாக்கி , கத்தி இருக்கானு செக் பண்றாங்கன்னு நினைச்சேன். அனால் கேமரா , ஸ்நாக்ஸ் இருக்கான்னு கேட்டாங்க. இல்லைன்னு சொன்னதும் விட்டுட்டாங்க. 

குழந்தைகளுடன் செல்வதனாலும் பிஸ்கட் கூட அனுமதிப்பது இல்லை. அட்லீஸ்ட் வாட்டர் பாட்டில் அனுமதிக்கிறார்கள், அதுவும் குழந்தைகளுடன் சென்றால். 

சின்ன  வயசுல அப்பா அம்மா கூட , 70 எம் எம் ல படம் பார்க்க போகும்போது ஒரு கவர் நிறைய தீனி கொண்டுபோவோம் . அதை தீர்த்துட்டு பிரேக் டைம்ல அப்பா கிட்ட  பாப்கார்ன் , சம்சா , முறுக்கு எல்லாம் வாங்கி வர சொல்லுவோம். நம்ம ராஜ்கிரண் பாடுறது போல "அது  ஒரு அழகிய கனா காலம்..." தாங்க...

ஆனா , இப்போ உள்ளே ஸ்நாக்ஸ்  அனுமதிப்பது இல்லை (டிக்கெட் விற்பவன் கொடுக்கும் சில்லறை(?) சாக்லேட் தவிர). உள்ளே விற்கும் ஒரு பாப்கார்ன் கப்  150 ரூபாய் . ஒரு பப்ஸ் 70 ரூபாய் 

எதிர்காலத்தில், டிக்கெட் வேணும்னா , ஸ்நாக் கண்டிப்பா வாங்கனும்னு சொல்லுவாங்க போல. 

டிக்கெட் வாங்குவதில்  இருந்து , உள்ளே விற்கும் ஸ்நாக் என்று எல்லா இடத்திலும் , நம்மிடம் இருந்து பல மடங்கு பணம் பெறுகிறார்கள். ஆனாலும் நாம் ஏதோ இலவச  சேவை பெறுவது போல கஸ்டமர் கவனிப்பு. 

உன்னை யாரும் இங்க வர சொல்லலை. நீயா தான் வந்த. இஷ்டம் இருந்தா இரு, இல்லனா போ அப்படிங்கற நிலை தான். ஆனாலும் கூட்டம் அள்ளுது பெரிய ஸ்க்ரீன்ல படம் பார்க்குறதுக்கு.

-- தானேஷ் அம்மா  

My Grand ma

Mostly I get chance to visit my grandma during my summer vacation. She is more of a strict person those days. Grand ma house was on the main road. It is almost house arrest for us, as we can't play outside home. She wont allow us, as there are chances that we would want to cross road and get injured.

I had not shown much interest in visiting my native for various reason. Mainly the water and food taste much differ from the regular one which i have almost for rest of the year. Next we don't get chance to watch tv. Visit to distant relatives house with my parents were a boring one for me.

The other one big challenge was that, grand ma house did not have a bathroom. In those days, men, women and kids have the habit of taking bath in river. So only toilets were present in the houses. Each house was built in traditional kerala type. Back side of house will have open roof. They call it thotti or thodam , roof is kept open with iron rods. Sun light and rain fall into the back side of house.

If women and kids can't go to river means, they take bath in that thodam. I don't prefer bath in river but I can't bath in thodam for one reason. If the main door and next door are kept open, view of road is open and people who walk on road and who travel in bus can see us taking bath.

I would refuse to take bath there, and my mother would convince saying you are still a kid. My grandma who would be busy at home in preparing food for us, would be in kitchen. I would close all door and get ready for bath and my grand ma would keep the door open and go out to buy some vegetables. I would call my mother and ask her to close door again and again. Luckily these issues were solved in couple of years as we started to stay in uncle home and take bath in morning where bathroom were present.

Uncle home had a big water tank. Since we can't go in morning , we packed dresses and would go in late evening after dinner , sleep in night, morning wake up , take bath and come back to grandma house. Grand ma used to convince telling water is sufficient here and we can get bore water from nearby house etc. She was feeling sad that we are not staying with her.

I was happy that I got escaped from open bathroom. Staying in grand ma home or uncle home had not made much difference for me. My grand ma does not spend much time with me. It is not like she does not love to move with grand kids, but she does not have much time for it. She would be busy the entire day with house chores.

I had not known much details about my grand ma other than her name and age. Now I feel , I have missed spending time with her during my child hood days. Now she is very old and she cannot speak much, I do not want to disturb her.

Grand ma is a mother of ten kids. Five boys and Five girls. Hmm.. i used to think whether she had been a  baby making machine or what. The challenge is not just delivering kids, but bringing them up. Surely she had done tremendous effort, in that  no washing machine, mixer , grinder age. That physical work had actually given her strength.

My father used to tell that , they had hen at home and the eggs of hen would be given to kids on rotation. There is no chance of giving eggs to all kids at a time.

Life at her age was not that complicated like now, where we run school after school for admission. Still she gave education to all of her kids and they were settled well.

Gone are the days and it can't be back. I had missed interacting with my Grand ma.

What all I have described here is about my paternal grand mother. Almost my interaction with maternal grand mother is also the same.

--Dhanesh Amma

Color Chiks / Easter Chicks

This happened long back.. must be when I was 6 or 7..

When I happened to see a man having about five dozens of colorful chicks in a closed basket, I wanted to buy set of them, one chick of each colour. But my parents told, all would turn them white in two weeks time. 


I came to know that these chicks are given artificial colours. I was under impression that those were painted with color after it was born. Later came to know that in some places, the eggs are injected with the dye and the chicks are born in the color of the dye. Even this dye in not permanent and the feathers eventually come in the normal color of the bird.

Many places have made it illegal to dye baby chicks as it makes more people impulse buy them, and eventually dump them when they are no longer baby chicks.
 
I had not seen those stuff after that. Recently I came across a man with similar basket with colourful chicks inside in Chennai. 

It is still found in market. If my son had seen that , he would have pestered us to buy.

--Dhanesh Amma

Crow calls

A crow was making a call , when Dhanu was chatting with me. He told me, "Ma, crow is making sound"

I replied him, "Yes. It is calling another fellow crow by making sound as 'kaw kaw'"

I was thinking that, he would then ask me a question, why it is calling another crow.
However he responded, "No amma. you are wrong. it is not calling 'kaw kaw', it is calling "Kraw Kraw".

He was not ready to accept crow will call as kaw kaw. He said, "listen carefully again. It is saying 'Kraw Kraw' only.

In fact, during my child hood days, I too have observed and thought , crow is making sound as Kraw, may be that's why it is referred as Crow in english but we tamilians refer as Kagam or Kakka in tamil.

On a second thought, Instead of  "kaw kaw" what if we call as "kraw kraw" ? I am sure crow would be right in front of us to pick the food. Readers may give a try if you are not ready to believe me.

Crow has different types of calling based on situation. refer to the link here  for hearing its different calls

Conversation with Dhanu on Crow made me recollect the happenings during my school days.

 We used to feed crows and few became regular visitors to our home at morning 8AM when we have breakfast. They would keep calling till we open back door and give food. We give some snack be it a papad or  biscuit when food is not ready or available at home.

Appa would keep food for crows and sit for breakfast. When we have food, few crows would come and empty the food we had kept. It would keep calling us to give more. Appa , who does not will to move out to keep food, would toss out the idly pieces. Some crow would pick and fly away, some would pick and sit on compound wall and eat.  One crow would just pick the food , come to door and sit on the wooden frame on floor and eat. I am sure it was ready to come inside the room and dine with us.

We cannot just like that identify a crow from group of crows, But crows can identify us easily.

The crow had well acquaintance with us and became a pet bird. It would not fear to come near us and pick the food from our hands. I even shot a photo of my sister feeding that crow.

--Dhanesh Amma

Whom you want to be?

This happened when I was doing seventh standard in school. One day class teacher while about to leave the class in evening asked  "like whom you want to become?" There would be one or two in a class, who would be right there to speak out an answer when teacher asks a question. Immediately one girl said, i want to become engineer.

Teacher then told, My question is not what you want to become, but "like whom you want to become". Students were quiet for few seconds. Teacher then asked us to think and come with an answer on the question tomorrow.

next day after prayer, she asked us to answer in order from first bench. I had only couple of students before me as I was also seated in front bench. One of the disadvantage with the first bench. You cannot listen to rest of class answers and change your answer in last minute if you find others answer better.

First one told, I want to become an engineer like my father, next one told, I want to do service like Mother Teressa, It was my turn and  I answered "I want to become teacher" . My class teacher told, i want you to point a person.

Ah I know. My mother is a teacher, few of my aunts were teachers. I have also observed some dozen teachers right from my kinder garden. But why I should I point someone ? I don't have to become a teacher like them. I have my own style. But this teacher wont allow me to sit, unless I point some person. So I told , I want to become a college teacher like my mother. Teacher said "ok". Hmm.. I can sit now. My turn is over and I can watch my fellow classmates.

There came many answer pointing some one for  scientist, astronaut , sports person, singers, musicians etc etc. Towards the end, one tall girl said " I want to be myself". Class teacher smiled and said. This is what I was looking for. One should have their own originality. We should not try to be like others. But be unique as yourself. Then she asked the student who gave this answer to her. Classmate kept smiling and said again and again that she is telling of her own. I don't know if it is true or not, or the teacher believed it or not, that's off the topic.

When I was about to complete my degree I understood that teaching is not my cup of tea. Few suggested that teaching is best suited for females, fixed working time and summer vacation etc etc and I should consider doing MPhil or MEd. I did not want to do those. I had an option of becoming Research Assistant  and take up teaching to students. However my resume was rejected as I did not furnish the degree certificate/ provisional certificate for attending interview. That closed the option of me teaching for students temporarily too.

I respect the teaching profession and teachers.

On this teachers day, I pray God for the well being of my beloved teachers.

--Dhanesh Amma

A Grinder in the stomach

This happened, when my sister was a pre-schooler. On a weekend,  myself, my father and younger sister were chatting at the living room after lunch. My sister asked a question to my Dad. What happens to the food we eat?


My father wanted to explain her in easy way. Hence told that , there is a grinder inside stomach. It will grind and digest the food. She then asked if the grinder will be running for ever. Father told, yes. so that what ever you eat every day it keeps on grinding and digest the food.


 She seemed to be satisfied with the answer. I was aware of digestion and its after process,but I had never thought to know or to see , how the food is digested. However, on hearing about grinder, I was curious enough to see how that grinder will be. But that is not possible. I cannot just like that cut open a human body to see its inner parts.


 I left the curiosity to know on it. After a year or two, I got to know about the inner body parts in science subject and the teacher showed the picture of liver, pancreas, small intestine and large intestine etc., I was looking for a grinder like stuff there, but nothing of that sort was present. The teacher also did not spell out a word of grinding or grinder..


Ouch.. My father had told us something which will be easy for understanding. I had taken it as such.


P.S :  I recollected this incident , when our son asked similar such question like my sister.


-- Dhanesh Amma

Travel by Winch

 I do not remember when exactly this happend. Surely before my pre-teen. A plan was made for hill temple visit.
 The temple of Lord Muruga in Palani. (100 km southeast of Coimbatore and a similar distance northwest of Madurai)


 As most kids do, I was also questioning my mother about temple. She was explaining me that it has three modes to reach top of hill.


 1) The stair case way
 2) The slope way
 3) The Winch way


 As I had seen the stair case way in Rockfort temple @ Trichy, I was questioning about the other two. My mother told the slope way will be easy way than stair case and added that elephant of the temple cannot walk up via stair case so this path would be used. The Winch, it is like a small train which will go up the hill on a track. Having seen only a train running on the ground, I was quizzed how it will reach the top of hill.


 I should have got enough patience to wait for the day, to see the Winch in person and then to travel. But still, I could not keep shut. I kept on asking questions.


 How Winch will work ? My mother told, must be like the normal train , this will also move up on a track. (I was thinking, some answer to keep me shut....) she added, I have also not seen it in person. Lets see on that day.


 I got doubt. Since the Winch on hill is going vertically up, will it not fall down? My small brain understood that some sort of gravity pull is needed to keep the Winch on track. But I did not know how to ask on it clearly. I asked her is it safe as Winch is going up the hill. My mother got irritated by my question. Yet she said, it is similar to the train. Don't fear.


 Well, I belong to the yesterday age. My mother did not have any photo or video to show me how it works. I was worried, how safe the Winch journey would be.


 The day arrived and we reached Palani hills and all were set to travel in Winch. There were two tracks. On one track , Winch was on top of hill and on other track, Winch was waiting at bottom of hill for us to board. We used Winch to reach top of hill. Prayed God. For the return trip we chose the stair case, as one Winch has already started to move towards ground, other Winch was on way to reach top of hill and more over a big queue was waiting to board.


 The story does not end here. I had to brief up about the Winch experience. All were thrilled to travel by Winch. After all seats are filled in, Winch started moving up. I was quiet excited and enjoyed the journey.


 When the Winch was half way up, it stopped. We all were seated in the Winch for more than fifteen minutes, but it did not move up. People were discussing, power down or some technical issues.
 My mother gave a look at me and murmured at a low voice, you questioned if it is safe etc., because of which only it has got problem and Winch stopped. How come my casual question can be a reason for Winch to stop half way?. I wanted to ask, but I kept quiet. Winch, however started after thirty minutes halt.


 On reaching the top of hill, every one got down and moved towards temple. By that point only I noticed the big and strong string tied up with the Winch. Oh!! This is what I was asking for. Had my mother explained me these at first telling me what a Winch means, I would not have asked further questions.


 Seven years back, they have started the rope car in Palani temple. Not sure when I'll have visit to temple in near future. If we plan for such trip, our son will surely have same set of questions on Winch and Rope car. Well, his questions will be answered immediately. Whenever he asks about something which he had not seen (stuff like parachute, gliders etc) his dad connects laptop to internet and explain him with photos and possible YouTube videos.


 Lets see, we don't know when Lord Muruga @ Palani temple has fixed his visiting time with us.


 P.S. : I have not provided any photos, as we did not have camera at that time to click on the Winch. If you haven't seen Winch , Lot of Palani Winch pictures are there on web. You might search it for yourself if needed.


 -- Dhanesh Amma

adieu to 25 paise

Reserve Bank of India (RBI) has announced, with today 25 paise coin is closed.

There were days, when I used to get handful of ground nut candies. Even mini cone icecream was just 25 paise.


Though we say bye-bye to the coin today, I have handful of those coins kept safe in my cupboard for the next-generation in the family. They would also know history in picture on seeing those coins..

book & bedsheet

This post comes in as stated by SPGR to write about my mornings.

During my school days , my morings are not that early. Only during exam days or a week before exams i used to wake up early. That too i have to request my father to wake me up early.

I take a book and bedsheet for study :-) . Yes. It used to be Month of November /December and to keep myself warm, a bedsheet is needed. I would not have even studied for 15 mintutes, but went to fall asleep sitting or laying over book. ha ha ha..

Then after marriage, I had to wake up early as my spouse has to catch staff bus at 7:15. I used to spring into action preparing breakfast and lunch. Pack it up and prepare tea and help him get ready on time. You know what happens next, I send him off and get a nap for 30 - 45 minutes. Wow! A wonderful time for relaxing ,get ready and then go to office.

It was only for short period of time after which he started going by his vehicle or train that i started to wake up late again.

Still I do not follow strict timing in my mornings as my sleeping times are not strict. Soon I will have to make it up.

--Dhanesh Amma